Δὲ θέλω τοῦ κισσοῦ τὸ πλᾶνο ψήλωμα
Σὲ ξένα ἀναστυλώματα δεμένο.
Ἂς εἶμαι ἕνα καλάμι, ἕνα χαμόδεντρο·
Μὰ ὅσο ἀνεβαίνω, μόνος ν’ ἀνεβαίνω.
Δὲ θέλω τοῦ γιαλιοῦ τὸ λαμπροφέγγισμα,
Ποὺ δείχνεται ἄστρο μὲ τοῦ ἥλιου τὴ χάρη.
Θέλω νὰ δίνω φῶς ἀπὸ τὴ φλόγα μου,
Κι’ ἂς εἶμαι κ’ ἕνα ταπεινὸ λυχνάρι.
/
Γεώργιος Δροσίνης, Φωτερά Σκοτάδια 1903-1914
•
Μια πολύ ωραία μελοποίηση του ποιήματος από τον Μίκη Θεοδωράκη σε ερμηνεία Βασίλη Παπακωνσταντίνου μπορείτε να ακούσετε εδώ:
•
Στη φωτογραφία ο ποιητής στο σπίτι του στην Κηφισιά όπου σήμερα στεγάζεται το Μουσείο Δροσίνη.