Σαν σήμερα, 1η Φεβρουαρίου του 1940, φεύγει από τη ζωή ο ποιητής και πεζογράφος Ζαχαρίας Παπαντωνίου. Η καρδιά του σταμάτησε μέσα στο τραμ καθώς πήγαινε σε συνεδρίαση της Ακαδημίας Αθηνών.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το πεζό του ποίημα με τίτλο «Ο Πλάτανος».
✒️
Λίγο – λίγο κιτρίνιζε. Λίγο – λίγο ἔφταναν στὰ κλαριά του χρυσοῖ στοχασμοί. Ὡς ποῦ μιὰ μέρα κρατῶντας ὁλάκερο τὸ θησαυρό του ἄστραψε μέσ’ τὸ σκοτεινὸ Δεκέμβρη κι’ ἔστησε μέσ’ τὸ πάρκο τὸ χρυσὸ πολυέλαιο τοῦ μαρασμοῦ του ἀκίνητο. Οὔτ’ ἕνα φύλλο δὲν τοῦ ἔμεινε πράσινο — τίποτα πιὰ δὲν τοῦ θυμίζει τὸν κόσμο.
Σὰν ἄγγιξεν ἔτσι τὴν τελειότητα, ἔρριξε τὸ πρῶτο του μαραμένο φύλλο — μήνυμα πῶς εἶν’ ἕτοιμος.
Καὶ τ’ ἄλλα φύλλα, βλέποντας ἐκείνο μὲ ποιὰ γαλήνη ξεκίνησε, φρόντισαν νὰ πεθάνουν σύμφωνα μὲ τὴν ἐνθύμησή του. Δίχως τὴ βοήθεια τοῦ άνέμου, ἀποχαιρετῶντας τὸ κλαδὶ καὶ σταματῶντας γιὰ μιὰ στιγμὴ στὸν ἀέρα, σὰν πουλὶ πού ζυγιάζει τὰ φτερά του, ἔπεφταν μὲ κίνημα ἄξιο τῶν ψυχῶν ποῦ γνώρισαν τὸ Μοιραῖο καὶ δὲν ἔχουν γελαστῆ.
/
Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Ο Πλάτανος (απόσπασμα), Πεζοί Ρυθμοί, 1922
•
Στη φωτογραφία, μια προσωπογραφία του Ζαχαρία Παπαντωνίου, δημιουργία του ζωγράφου Γεωργίου Μαυροϊδή (1912-2003)