Καὶ βλέπω σὲ μιὰν ἄχνα ὀνείρου
τὴ γαλανὴν ακρογιαλιὰ
καὶ τ’ ἀνθισμένα περιβόλια
ποὺ παίζαμε μικρὰ παιδιά.
Ποὺ ἔστηνα πύργους μὲ χαλίκια
καὶ μὲ κοχύλια τοῦ γιαλοῦ
καὶ γύρω λούλουδα μαδοῦσες
ἐσὺ τρελὴ ξανθομαλλοῦ.
Ὀιμὲ τί ἂν φεύγουνε τὰ χρόνια,
καὶ μὲ τὰ κρύα του φτερὰ
τί κι ἄν τὸ ἄέρι τοῦ φθινόπωρου
μᾶς ἔχει γγίσει τὰ μαλλιά,
ἀκόμα ἐσὺ τρελὴ λουλούδια
μαδᾶς καὶ πιὸ τρελὸς ἐγὼ
στήνω περβόλια στὸν ἀέρα
καὶ χτίζω πύργους στὸ γιαλό.
/
Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, Πρώτα Λυρικά, 1920
•
Στη φωτογραφία ο ποιητής και πεζογράφος Κωνσταντίνος Χατζόπουλος (1868-1920).