Εἶπε ο Χαλασμός: Ἀγάλια ἀγάλια
θὰ σὲ καταλύσω ἐσέ, Ζωή,
μιὰ βουβὴ καὶ μιὰν ἀνόητη στ’ ἀνθογυάλια,
μιὰ ραγισματιά. Μοῦ φτάνει αὐτή.
Εἶπε ο Χαλασμός: Ἀγάλια ἀγάλια
θὰ σὲ καταλύσω ἐσέ, Ζωή,
μέσ’ στ’ ἀσάλευτα ἀκρογιάλια
τῶν κυμάτων ἡ ἀγκαλιά. Μοῦ φτάνει αὐτή.
Εἶπε ο Χαλασμός: Ἀγάλια ἀγάλια
θὰ σὲ καταλύσω ἐσέ, Ζωή•
στὰ γερὰ καὶ στὰ σκληρὰ, στὰ μάρμαρα ὅλα
τοῦ νερού ἡ σταλιά. Μοῦ φτάνει αὐτή.
Τρανὰ θέλω σ’ ἕνα τέλος νὰ σὲ φέρω,
καθὼς εἶναι οἱ χάρες σου τρανές•
τοὺς μεγάλους τοὺς θανάτους ἐγὼ ξέρω
πὼς τοὺς δίνουν οἱ μικρὲς οἱ μαχαιριές.
/
Κωστής Παλαμάς, Η Πολιτεία και η Μοναξιά, 1912
~
Πηγή της φωτογραφίας του ποιητή είναι το Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.)