Κι’ ἂν ἔφυγεν ἡ νειότη σου, που θλίβεσαι γιὰ δαύτη,
ὡς γιὰ πουλὶ ποῦ πέταξε μ’ ἄλλα μαζὶ πουλιά,
περσσότερο ἀπὸ μιὰ ἄνοιξι τὸν ἔρωτά μου ἀνάφτει
τοῦ χεινοπώρου τ’ ἀγγιγμα στὰ ὡραῖα σου μαλλιά.
Κι’ ἀκόμα φτάνω ν’ ἀγαπῶ σ’ ἐσὲ μίαν ἄλλη εἰκόνα,
— τ’ ὁρκίζομαι στὰ μάτια σου ποῦ τόσο λαχταρῶ —
τὸν ἥμερο κι’ ἀνέφελο καὶ τὸ γλυκὸ χειμῶνα,
ποῦ στὸ χλωμό σου πρόσωπο μιὰ μέρα θὰ θωρῶ.
/
Μιλτιάδης Μαλακάσης, Αγάπη (απόσπασμα), Ώρες, 1903
•
Στη φωτογραφία ο ποιητής το 1923.
[Πηγή της φωτογραφίας του ποιητή είναι το Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.)]